အလွဆိုတာ နာရီလက္တံလို

လွပတဲ့ ခ်စ္သူ၊ ငါ့အတြက္ မင္း ဘယ္ေတာ့မွ မအိုနိုင္ဘူး။

မင့္မ်က္လံုးေတြ စေတြ ့ကတည္းက

မင့္အလွက ဒီအတိုင္းသာပဲ၊ ေဆာင္းသံုးလရဲ ့ အေအးဓာတ္က

သစ္ေတာရဲ ့ေႏြသံုးလရဲ ့မာနကုိ လွဳပ္ခါပစ္လို္က္တယ္။

ငါ့ေတြ ့ၾကံဳရတဲ ့ ရာသီစက္၀န္းမွာ

လွပတဲ ့ ေႏြဦးသံုးလဟာ ၀ါေရႊတဲ ့ေဆာင္းဦးသုိ ့ ေျပာင္းလဲခဲ့။

ဧျပီ သံုးလ ေမႊးရနံ ့ေတြဟာ ပုူေလာင္တဲ့ ဇြန္ သံုးလမွာ လြင့္ပါးခဲ့ရ။

မင့္ကုိ ငါ လန္းလန္းဆန္းဆန္း ေတြ ့ခဲ့ရကတည္းက စိမ္းလန္းဆဲပါ။

အို.... အလွဆိုတာ နာရီလက္တံလို

ေရြ ့လ်ားေပမယ့္ လွဳပ္ရွားမွဳကုိ မျမင္ရ။

မင့္ခ်စ္စရာ ပံုပန္းဟာ ရပ္တံ့ေန တယ္လို ့ ငါထင္ေပမယ့္

ေရြ ့လ်ား မွဳရွိ၊ ငါ့မ်က္လံုးဟာလွည့္စားခံရတာ ျဖစ္နိုင္။

မင့္ မအိုေသးတာကုိ စုိးရြံ တာ ေၾကာင့္ နားဆင္ပါေလ

မင္း မေမြးမီကပင္ အလွရဲ ့ေႏြဟာ ေသဆံုးခဲ့ရရွာ။


To me, fair love, you never can be old,

For as you were when first your eye I eyed

Such seems your beauty still. Three winter's cold

Have from the forests shook three summer's pride;

Three beauteous springs to yellow autumn turn'd

Inprocess of the seasons have I seen,

Three April perfumes in three hot Junes burn'd,

Since first I saw you fresh, which yet are green.

Oh ! yet doth beauty,like a dial-hand,

Steal from his figure, and no pace perceived;

So your sweet hue, which me thinks still doth stand,

Hath motion, and mine eye may be decieved:

For fear of which, hear this, thou age unbred,---

Ere you were born, was beauty's summer dead.

W. SHAKESPEARE